Μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις...Η πιο τρανή απόδειξη ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος....Και αυτό που έφερε εκείνη η στιγμή στο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς ήταν πραγματικά αναπάντεχο, ανατριχιαστικό, τραγικό και σημαδέψε για πάντα την μνήμη όποιου το είδε.
Ήταν 28 Απρίλη 1993 ο Πανιώνιος υποδεχόταν το Παναθηναϊκό στη Νέα Σμύρνη στο πλαίσιο των πλέι-οφ εκείνης της σεζόν.Οκτώ λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού ο διαιτητής Κουκουλεκίδης θα σφυρίξει επιθετικό φάουλ του Μπόμπαν πάνω στον Φραγκίσκο Αλβέρτη που ήταν και το πέμπτο του, αυτός φορτισμένος συναισθηματικά από τη ένταση του αγώνα θα χτυπήσει το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας...θα είναι όμως τόσο άτυχος....το κρανίο του δεν θα βρει στο προστατευτικό αλλά επάνω σε μία βίδα η οποία δεν είχε καλυφθεί. Ο Μπόμπαν θα πέσει λιπόθυμος στο παρκέ: "Γιατρέ δεν νιώθω τα χέρια και τα πόδια μου" θα φωνάξει λίγο αργότερα στο γιατρό του Πανιωνίου Γιώργο Κατσιφαράκη.
Λίγη ώρα αργότερα θα διακομισθεί στο Γενικό Κρατικό όπου η διάγνωση των γιατρών θα ολοκληρώσει τη τραγωδία: "Ρήξη νωτιαίου μυελού και κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο" o Mπόμπαν θα πρέπει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε αναπηρικό καροτσάκι.
Για την ιστορία η λήξη εκείνου του αγώνα θα βρει νικητή τον Παναθηναϊκό αλλά μεγάλο χαμένο το ελληνικό μπάσκετ..
Ακριβώς 13 χρόνια και δύο μήνες μετά το τραγικό συμβάν, στις 28 Ιουνίου του 2006 ο Μπόμπαν θα αφήσει τη τελευταία του πνοή μέσα στο πλοίο όπου ταξίδευε για τη Ροδο.
Η φανέλα με το νούμερο 8 κοσμεί το κλειστό της Οδού Αρτάκης..αυτό όμως που θα κοσμεί για πάντα το ελληνικό μπάσκετ, είναι η ανάμνηση του.
superbasket.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου