N i k i f o r o s: Επιμένω Ελληνικά – Αγοράζω Ελληνικά Προϊόντα

Την επιλογή ελληνικών αντί για αλλοδαπών προϊόντων προτείνει ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, δρος Μ. Γκλεζάκου αποκαλύπτοντας ότι αν υποκαταστήσουμε το 20% των εισαγόμενων προϊόντων με εγχώρια, τότε θα πέφτουν κάθε χρόνο στην ελληνική οικονομία 10 δισ. ευρώ όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.

Η παρουσίαση αυτών των στοιχείων μπορεί να προκάλεσε την έκπληξη των παρευρισκόμενων στην 36η τακτική συνέλευση του Συνδέσμου Εξαγωγέων Β. Ελλάδος (ΣΕΒΕ), όμως αποτελεί μία αδιάψευστη πραγματικότητα αφού ενδεικτικά το 1999 το εμπορικό έλλειμμα της χώρας ήταν 9 δις ευρώ ενώ το 2008 στην εποχή του ευρώ έφτασε τα… 42 δις ευρώ.

Με απλά λόγια το εμπορικό έλλειμμα της χώρας μετά την είσοδο της στο ευρώ πενταπλασιάστηκε με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ελληνική οικονομία, η οποία ουσιαστικά και με τις ευλογίες όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 20 χρόνια σταμάτησε να παράγει και στράφηκε προς τις υπηρεσίες και το εμπόριο. Η Ελλάδα σύμφωνα με τον καθηγητή θα πρέπει να υιοθετήσει το δόγμα "παράγω και εξάγω", αφού, σήμερα, ακόμη και οι πλέον εξωστρεφείς τομείς της οικονομίας είναι καθαρά εισαγωγικοί. Συμπληρώνοντας ο Γκλεζάκος δήλωσε ότι «Ο ανταγωνισμός από τις ξένες αγορές εκτόπισε την ελληνική παραγωγή και στο εξωτερικό η ελληνική παραγωγή δεν είχε τη δυναμική να αναπτυχθεί και να κατακτήσει μερίδιο αγοράς».

Όπως αποκάλυψε κάποια στιγμή ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αλέκος Παπαδόπουλος η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ αποφασίσε πριν από αρκετά χρόνια, βασιζόμενη σε λανθασμένες εκτιμήσεις όπως φάνηκε, να στρέψει την ελληνική οικονομία προς τον τομέα των υπηρεσιών και του εμπορίου, αποβιομηχανίζοντας την οικονομία της χώρας. Ακολούθησε δε η δεκαετία του 2000 που οδήγησε στην αποβιοτεχνοποίηση της οικονομίας της Ελλάδας.

Έτσι η χώρα κατέληξε να στηρίζεται στα χρήματα της ΕΕ, στα δάνεια και σε ότι μπορούσε να αποκομίσει από την ναυτιλία (περίπου 8-9 δις ευρώ καθαρά παραμένουν στην Ελλάδα από τα 14 δις που εισρέουν το χρόνο, λόγω διαρθρωτικών αδυναμιών), τον τουρισμό και τις υπηρεσίες, ενώ οι εξαγωγές κινιόντουσαν σε χαμηλό επίπεδο, χαμηλότερο και από αυτό της Πορτογαλίας.

Με απλά λόγια οι «φωστήρες» της ελληνικής ελίτ αποφάσισαν να εφαρμόσουν ένα οικονομικό μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Βρετανία όλα τα προηγούμενα χρόνια με αποτυχημένα και εκεί αποτελέσματα αν κρίνει κανείς την επίσης δυσμενή θέση της βρετανικής οικονομίας λόγω της επίσης καταναλωτικής της επέκτασης και της πολιτικής των δανείων.

Με μία διαφορά όμως ότι το Λονδίνο είναι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό και ναυτιλιακό κέντρο κάτι που η Αθήνα δεν ήταν και δεν είναι.