Η κατασκευή των habanos

cigarlounge.gr

Στον Δρόμο του Καπνού, είδαμε τις διαδικασίες που ακολουθούνται από την φύτευση του σπόρου μέχρι την αποθήκευση των καπνών για ωρίμανση ή και παλαίωση. Ετοιμα πλέον τα φύλλα σε δεμάτια, περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να τυλιχτούν, να πάρουν την μορφή του πούρου. Κάποια από αυτά “ξεχνιούνται” για ένα διάστημα μέσα σε ξύλινα βαρέλια για να ωριμάσουν.

Η επόμενη φάση είναι να τυλιχτούν τα καπνά σε πούρα.

Πώς γίνεται αυτό; Ας το δούμε. Για μία ακόμη φορά ευχαριστώ τον κύριο Φεραίο, αντιπρόσωπο των Habanos στην Ελλάδα, για το έντυπο υλικό που προσέφερε, χάριν αυτού στολίζεται το κείμενο με φωτογραφίες

Τα wrappers, τα πολύτιμα αυτά φύλλα καπνού που θα περιβάλουν τα πούρα, πιάνονται σαν βεντάλιες σε gavillas και ψεκάζονται με νερό για να αποκτήσουν ελαστικότητα. Κατόπιν παραδίδονται σε επιδέξιους εργάτες που με μιά κίνηση αφαιρούν το κεντρικό νεύρο χωρίζοντας το φύλλο στα δύο. Αναλόγως του μεγέθους του φύλλου, ξεχωρίζονται για να τυλίξουν διαφορετικές vitolas. Τα μικρότερα marevas, τα ενδιάμεσα robustos και τα μεγαλύτερα διπλοκορώνες.

Ποιά φύλλα διαλέγονται για να τυλιχτούν; Seco, volado, ligero σε ποιές αναλογίες; Από ποιές περιοχές ή και χωράφια; Πώς φτιάχνεται το blend, αυτό το μιξάρισμα των φύλλων που κάνει την μία μάρκα τόσο διαφορετική από την άλλη; Η ώρα του Ligador του Master Blender έχει φτάσει. Αμέσως μετά τον καθορισμό του εργοστασίου που θα αναλάβει να φτιάξει ένα συγκεκριμένο πούρο για κάποια μάρκα, ο ανώτατος άρχων της ανάμειξης πιάνει δουλειά. Διαλέγει ποσότητες, ηλικίες καπνών, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ικανά για να δώσουν τις μοναδικές γευστικές απολαύσεις που προσφέρουν τα habanos. Και που σε κάθε ένα από αυτά, το blend είναι διαφορετικό. Υπάρχει έντονος μυστικισμός, αλλά και παραφιλολογία γύρω από το πρόσωπο και τις ικανότητες του Ligador. Βέβαιον είναι ότι ο άνθρωπος αυτός έχει μοναδική ικανότητα να επιλέγει καπνά μέσα από σωρούς. Κάτι σαν βελόνα στ’ άχυρα επί το ελληνικότερον.

Επόμενος σταθμός η gallera, δηλαδή το εργοστάσιο. Οι torcedores στα τραπέζια τους, τα δάχτυλά τους έτοιμα να πιάσουν δουλειά. Είναι όλοι ίδιοι; Οχι βέβαια. Χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες, στην πρώτη ανήκουν οι νεοσύλλεκτοι. Στον αντίποδα, όποιοι συγκαταλέγονται στην τέταρτη βαθμίδα είναι οι πλέον έμπειροι και δουλειά τους εκτός από το στρίψιμο, είναι να επιβλέπουν και του άλλους. Διαλέγουν τα φύλλα των volados, secos και ligeros που τους παρέδωσε ο Ligador, τα σφίγγουν στις παλάμες τους με τα νεύρα προς τα μέσα και με μοναδική επιδεξιότητα τα τυλίγουν με το binder. Ο κύλινδρος σχηματίζεται, ρολλάρισμα-ξετύλιγμα και ξανά ρολλάρισμα για να πάρουν την κατάλληλη διάμετρο, να μην υπάρχουν κενά. Με την βοήθεια ενός ξύλινου εκμαγείου, το πρωτόπλαστο πούρο μέσα σε λίγη ώρα παίρνει σχήμα. Προσεχτικά αποκεφαλίζεται και είναι έτοιμο να τυλιχτεί με το wrapper. Δεύτερο στρίψιμο λοιπόν, προσεχτικό και μαγκιώρικο, το πούρο είναι σχεδόν έτοιμο. Βάζουν ένα μικρό φυλλαράκι καπνού στο κεφάλι για να το προστατέψουν να μην ξετυλιχτεί και ένα τουλάχιστον ακόμα σαν τάπα. Κάποια από αυτά θα δεχτούν και τρίτο φύλλο προστασίας στο κεφάλι, θα είναι δηλαδή triple cap. Αμέσως μετά στην γκιλοτίνα, καθαρό το κόψιμο του ποδιού, τα πούρα αποκτούν πλέον και το καθορισμένο μήκος. Ενας έμπειρος torcedor, αναλόγως της φόρμας και του μεγέθους του πούρου, μπορεί να στρίψει από 60 μέχρι 150 πούρα την ημέρα. Ας μην ξεχνάμε ότι αμοίβονται με το κομμάτι.

Τα τελειωμένα πούρα δένονται σε μάτσα των πενήντα, σημειώνεται το μητρώο του στρίφτη και παραδίδονται για αξιολόγηση. Περιλαμβάνονται πολλά στάδια, μεταξύ αυτών και ο δειγματοληπτικός έλεγχος τραβήγματος με μηχάνημα αναρρόφησης. Επιλεκτική γευστική δοκιμή, εμφάνιση, βάρος, συνολική κατασκευή, απουσία κενών κατά μήκος του κορμού εξετάζονται σε ένα ένα τα πούρα από τους υπεύθυνους ελέγχου. Οσα επιλεγούν ως κατάλληλα αποθηκεύονται τουλάχιστον για μία εβδομάδα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Κέδρος παντού, σταθερή θερμοκρασία, το αυτό και η σχετική υγρασία. Τα πούρα κοντεύουν.

Εξήντα περίπου χρωματικές διαβαθμίσεις των wrappers παρατηρούν τα έμπειρα μάτια των Escogedores, παραλλαγή στο ίδιο φόντο για τα δικά μας μάτια. Και όμως κατορθώνουν το απίθανο. Συμμαζεύουν όλο αυτό τον χαμό των χρωμάτων σε πέντε μόλις κατηγορίες δηλαδή claro, colorado claro, colorado, colorado maduro, maduro. Μια απίστευτη δουλειά, ώρες επί ωρών σε καθημερινή βάση, μπροστά σε βουνά από πούρα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, διαλέγουν και ποιά είναι η πάνω μεριά που θα βλέπουν τα πούρα όταν τοποθετηθούν στο κουτί. Γιατί; Για να ταιριάξουν όσο καλλίτερα μπορούν τα χρώματα των wrappers. Ας φανταστούμε τους εαυτούς μας όταν ανοίγουμε ένα κουτί. Είναι ή δεν είναι όλα σχεδόν ίδια; Ε λοιπόν για να είναι έτσι, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς έβγαλαν τα μάτια τους. Κυριολεκτικά.

Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών έχει όνομα. Don Gustavo Bock, ένας τυχοδιώκτης που το 1860 πήγε στην Κούβα για να κάνει την τύχη του με τα πούρα. Πρώτος αυτός, τοποθέτησε δαχτυλίδια. Roi mat κίνηση, σήμερα όλα τα πούρα στολίζονται με ένα ή και περισσότερα διακοσμητικά. Η τοποθέτηση στα κουτιά δεν είναι τυχαία. Τα πλέον σκουρόχρωμα αριστερά, τα ανοιχτόχρωμα δεξιά. Καλλίτερα στο μάτι.

Το καπάκι του κουτιού κλείνει και αρχίζει ο χορός των πιστοποιητικών. Για αυτά όμως θα μιλήσουμε σε άλλη ενότητα.