Άτιμο πράγμα η κληρονομιά, ειδικά στο χώρο του θεάματος. Έτσι και την κουβαλήσεις από το παρελθόν σου είσαι υποχρεωμένος να φανείς αντάξιος του μύθου σου, αλλιώς, άστα να πάνε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα video games που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2011, κουβαλώντας ονόματα βαριά σαν ιστορία με κάποια από αυτά να αποδεικνύονται αντάξια της ιστορίας τους και άλλα άξια της… μοίρας τους.
Έτσι, κάποια εξ αυτών απλά καταπλακώθηκαν από το βάρος της κληρονομιάς που κουβαλούν (για διαφορετικούς λόγους) και δίχως αντίπαλο κατατάσσονται στις μεγάλες απογοητεύσεις της χρονιάς.
Ο Νικόλας Ακτύπης γράφει για τα… ονόματα βαριά σαν ιστορία
A Game of Thrones: Genesis
Για το video game της Cyanide, ένα μόνο έχω να πω. Θα ήθελα να φερθώ στους ανθρώπους της εταιρείας όπως οι Dothraki στους σκλάβους τους! Εάν έχετε δει έστω και ένα trailer από τη σειρά ή διαβάσει το οπισθόφυλλο ενός εκ των βιβλίων του George R.R. Martin, είναι σίγουρο πως θα συμφωνήσετε. Εάν έπρεπε να βρούμε μία και μόνο λέξη για να περιγράψει το αποτέλεσμα που μας πρόσφερε αυτό το παιχνίδι, αυτή είναι μία: τραγωδία…
Shogun 2 Total War
Είπα «τραγωδία» και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το απόλυτο ξενέρωμα που μας κέρασε η Creative Assembly. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τις ατέλειωτες ώρες που πέρασε προσπαθώντας να κατακτήσει την Αλεξάνδρεια στο απίστευτο Rome (άντε ρε νούμερα, πότε θα βγει επιτέλους το sequel να λιώσουμε) ή πόσες φορές έζησε τον τρόμο της εισβολής των Μογγόλων στο Medieval 2. Μετά από τόσα χρόνια αναμονής, ένα έχω να πω: Γιατί;
The Elder Scrolls V – Skyrim
Βάζω στην άκρη τα bugs τα οποία υπόσχεται πως θα λύσει το Patch 1.3 που κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες. Δεκαπέντε χρόνια (και βάλε ρε Νικολάκη) μετά το The Elder Scrolls: Arena, το The Elder Scrolls V – Skyrim είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα εκεί έξω που με κάνουν να νοιώθω νέος. Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου, μεταφέρω εκείνο του Wired: «Το μεγαλύτερο επίτευγμα του παιχνιδιού είναι ότι είναι ένας παράδεισος της απόδρασης, ένα πλούσιο ερωτικό γράμμα για να χαθείς. Η κατάδυση στον κόσμο του Skyrim είναι τόσο συναρπαστική και παρήγορη, όπως η οδήγηση ενός rollercoaster ή το κολύμπι στον ωκεανό»…
Football Manager 2012
Ας είμαστε ειλικρινείς. Η φετινή έκδοση του παιχνιδιού –αν και σίγουρα πιάνει τα γνωστά υψηλά στάνταρντ- δεν έφερε και επανάσταση στο χώρο του gaming. Όμως, στο πέρασμα του χρόνου η σχέση μας με αυτόν τον διάολο έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα συνηθισμένα και μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και αρρωστημένη. Με πλήρη επίγνωση, λοιπόν, των αδυναμιών του, είμαστε υποχρεωμένοι να το βάλουμε σε αυτήν τη λίστα. Άλλωστε, εδώ και καμιά 15αριά χρόνια όταν και έγινε η πρώτη γνωριμία με το Championship Manager τότε, παίζει να είναι και η μοναδική σταθερά στη ζωή μας. Δύο -μόλις- μήνες μετά την κυκλοφορία του, το να βρίσκεις και να διαθέτεις (σ' αυτήν την ηλικία) 350 ώρες gameplay φανερώνουν το μέγεθος του πάθους σου αλλά και πόσες νύχτες δεν έκλεισες μάτι.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου